ژل بی حسی موضعی (20% بنزوکائین)

بی‌حسی موضعی چیست ؟ و چه کاربردی دارد ؟

بی‌حسی موضعی زمانی استفاده می‌شود که دندانپزشک قصد داشته باشد تا بخش کوچکی از دندان را درمان کند. بی‌حسی موضعی به صورت‌های زیر موجود می‌باشد:

• اسپری
• ژل
• مایع

در واقع زمانی که دندانپزشک از این مواد استفاده می‌کند و دندان بیمار را درمان می‌کند، بیمار درد ناشی از این عمل را احساس نمی‌کند. کسانی که بیماری‌های سیستماتیک دارند، نباید از این محصول استفاده کنند و دندانپزشک باید از این موضوع اطلاع داشته باشد و این یکی از معایب بی‌حسی موضعی می‌باشد. 

از ژل بی‌حسی دندان می‌توان به صورت مستقیم بر روی پوست یا مخاط‌های موجود درون دهان استفاده کرد تا به این صورت دندان‌ها را بی‌حس کنید. نه تنها مردم عادی بلکه دندانپزشکان نیز از این ژل‌ها استفاده می‌کنند. در واقع در صورتی که به دندانپزشک دسترسی ندارید و دندان‌های شما به شدت درد می‌کند، بهتر است تا از این ژل استفاده کنید و درد خود را کاهش دهید و از طرفی دیگر دندانپزشکان از این ماده برای کاهش درد ناشی از تزریق، برداشتن بخیه، جرمگیری و یا دیگر اعمال دندانپزشکی استفاده می‌کنند. استفاده عمومی افراد از این ماده در کاهش درد موارد زیر می‌باشد:

• رویش دندان
• تبخال
• دندان درد 

نحوه کارکرد این ماده به این صورت می‌باشد که در مسیر عصب‌ها قرار می‌گیرد و آن‌ها را فلج می‌کند و به این صورت درد را کاهش می‌دهد. این ماده در طعم‌های مختلف تولید می‌شود و به همین جهت یکی از پرمصرف‌ترین مواد دندانپزشکی می‌باشد. همچنین لازم به ذکر است که با بی‌حس کردن لثه و دندان‌ها، نه تنها بیماران راحت‌تر می‌باشند، بلکه پزشک نیز با سرعت و دقت لازم کار خود را انجام می‌دهد. توجه فرمایید که بی‌حسی دهان و دندان پس از پایان کار یک فرایند عادی و طبیعی می‌باشد. 

موارد استفاده از ژل بی‌ حسی موضعی 

حتی از این ماده در موارد زیر نیز استفاده می‌شود:

• تزریق بی‌حسی برای افراد حساس
• انجام پروفیلاکسی
• جلوگیری از حالت تهوع در هنگام رادیوگرافی دهان
• قالبگیری از دندان

انواع بی‌حس کننده در دندانپزشکی 

1. دسته اول: این دسته شامل داروهایی می‌باشد که نه تنها از ماده لیدوکایین، بلکه از آدرنالین نیز در ساخت آن‌ها استفاده شده است. آدرنالین موجود در این ماده موجب تنگ شدن عروق خونی در ناحیه تزریق ماده بی‌حسی می‌شود و ماده لیدوکایین بر عصب دندان اثر می‌گذارد و آن را برای مدت طولانی بی‌حس می‌کند. بهتر است از این روش برای افرادی که سابقه بیماری قلبی عروقی دارند، استفاده نشود چرا که آدرنالین موجود در این ماده موجب افزایش تپش قلب بیمار می‌شود که برای او خطرناک می‌باشد. 

2. دسته دوم: این دسته شامل داروهایی می‌باشد که در آن از آدرنالین استفاده نشده است و به همین جهت قابل استفاده برای بیماران با سابقه بیماری قلبی عروقی می‌باشد. تنها عیب این دارو این است که دندان را برای مدت زمان کوتاهی بی‌حس می‌کند.